Art is an essential part of ING's corporate identity. The ING Collection was founded in 1974 to create a stimulating working environment. Over the years, the collection has grown to become an extensive and internationally renowned collection of artworks, with a focus on contemporary art by professional artists. In 2014, to celebrate 40 years of the Art Collection, this milestone is marked with an exhibition and the publication of this book. Re:Society shows a selection of the artworks that ING has collected over the past 40 years, and what ING has meant for and will mean for society in the future. The book also explains how art reflects on society. There is an in-depth introduction by well-known author Alain de Botton and the 10 chapters of the book are introduced by Polish curator Konrad Miller.

Midden in Diepenheim, in het hart van het stadje, staat een naoorlogs huis met de naam Arcadia in sierlijke letters op de gevel, tezamen met de afbeelding van een rendier. Het 'Arcadia' op dit ene huis neemt heel Diepenheim mee in zijn utopische betekenis. De straten zijn schoon, de tuinen vol bloemen, de heggen geknipt, alles strak in de verf, geen armoe, niet zichtbaar althans, een ideale plek. De natuur is idyllisch, mensen kennen elkaar, iedereen groet en het beroemde nabuurschap (noaberschap, de burenhulp) is een levend begrip, het is de ziel van de stad.
Wij buitenstaanders, stedelingen, Amsterdammers, vinden het weleens te netjes, het noaberschap te benauwend en de natuur te goed onderhouden. We houden van een zwart randje. Tegelijkertijd lijkt het zo aantrekkelijk dat je zonder dat je er iets voor hoeft te doen, enkel door te wonen op een plek, bij een gemeenschap hoort. Maar je moet je wel aanpassen, het noaberschap kent ongeschreven regels.
Arcadia laat zien hoe Diepenheim zich aan de wereld toont en hoe de blik van buiten dit beeld opvangt. Arcadia is de opmaat voor het verder denken over stad en platteland, over gemeenschap en diversiteit (het kenmerk van de stad), over noaberschap en individualiteit. Arcadia is een onderzoek middels verhalen, foto's en kunstenaarsbijdragen naar de identiteit van een kleine gemeenschap: Diepenheim.

De vijfde editie van Beeldende kunst in Nederland is een prachtig boek met 96 pagina's met schitterende foto's van ruim 200 kunstwerken van Nederlandse kunstenaars. U zult verrast worden door het brede spectrum aan getoonde kunst. De veelzijdigheid van de kunst van in dit boek opgenomen kunstenaars, is opvallend. Portretten, stads- en zeegezichten, landschappen, dieren, sculpturen, sieraden, abstracte werken, u vindt ze allemaal in dit vijfde deel van Beeldende kunst in Nederland.

Adriaen de Vries (1556-1626) geldt als de belangrijkste Nederlandse beeldhouwer aller tijden. Zijn laatste levensjaren behoren tot de meest productieve en creatieve van zijn loopbaan. Tussen 1620 en zijn overlijden in 1626 in Praag, waar hij hofbeeldhouwer van de Habsburgse keizers was, kwam het indrukwekkende slotakkoord van zijn oeuvre tot stand: een reeks meesterlijke bronzen waarin De Vries' eigenzinnige, losse modelleerstijl en zijn dynamische wijze van componeren zich ten volle manifesteren. Een absoluut hoogtepunt binnen deze groep late beelden is de recent ontdekte Bacchant uit 1626. Dit bijzondere beeld werd in 2014 door het Rijksmuseum verworven en is het duurste oude beeldhouwwerk dat ooit op een veiling werd verhandeld. De finale van De Vries' carrière speelde zich af in een woelige periode in de geschiedenis van Praag en het keizerlijk hof, gekenmerkt door opstand, machtswisselingen, oorlog en een turbulente economie. In deze publicatie worden, op basis van nieuw onderzoek, die achtergronden beschreven en wordt ingegaan op wie de opdrachtgevers van zijn laatste werken waren. De hoofdrol is uiteraard weggelegd voor de Bacchant van het Rijksmuseum, waarschijnlijk het allerlaatste voltooide brons van De Vries' hand.

Adriaen de Vries (1556-1626) is considered the most important Dutch sculptor of all time. The last years of his life were among the most productive and creative of his career. The impressive grand finale of his oeuvre stretched from 1620 to 1626, when he died in Prague where he was the court sculptor of the Habsburg emperors. It is a series of masterful bronzes in which De Vries's unique, loose modeling style and his dynamic composing system become fully manifest. The apex of this group of late sculptures is the recently discovered Bacchant from 1626. This magnificent sculpture was acquired by the Rijksmuseum in 2014 and is the most expensive ancient sculpture ever to change hands at auction. The finale of De Vries's career took place during a tumultuous period in the history of Prague and its imperial court, which was characterized by revolt, exchanges of power, war and a turbulent economy. On the basis of new research, this publication describes that context and addresses the question of who the commissioners of his final works were. The leading part is of course played by the Rijksmuseum's Bacchant, probably the last bronze De Vries ever completed

Een bijzonder boek over kleur in de wereld

'Moessorgski op de stroom van de tijd' is een afspiegeling van een denkbeeldige reis, die Brita Bakema aflegde om Moessorgski te ontmoeten. Het is de Russische componist die, in 1874, de wereldberoemd geworden pianosuite schreef, die hij de 'Schilderijententoonstelling' noemde. Het waren haar herinneringen aan een onvoltooide, lang geleden, door haar vervaardigde serie illustraties bij dit muziekstuk, die haar aanspoorden om terug in de tijd te gaan. Dat was de weg die zij moest afleggen om te herkennen wat haar als jong meisje in deze muziek gefascineerd had waardoor zij, later, aan die illustraties begonnen was. Het was een lange weg, die allereerst uitnodigde om op haar eigen leven te reflecteren. Vervolgens verdiepte zij zich in Moessorgski's persoonlijkheid, waarin zij, behalve veel passie, de sociaal-economische en culturele tegenstellingen waarnam, die Rusland in zijn tijd beheersten. In 1917, zesendertig jaar na Moessorgski's dood, zouden die in de revolutie stranden, die voor velen die in het liberaal humanisme geloofden, de ondergang zou worden. Aan de hand van persoonlijke ervaringen, indrukken en feiten, beschrijft Brita Bakema drie cultuurhistorische tijdsbeelden. Die krijgen gestalte in een onderlinge samenhang van woord, klank en beeld. Brita Bakema's boek is een ode aan de kunsten en de zingeving van het leven die hierin aanwezig is. Brita Bakema (1941) studeerde grafisch ontwerpen en cultureel werk. Daarnaast kreeg zij schilderles van Karel Appel en Oskar Kokoschka. Zij werkte vele jaren als tentoonstellingsmaker, publicist en adviseur op het terrein van de Nederlandse, hedendaagse vrije en toegepaste kunsten. Met haar vader, architect J.B. Bakema, werkte zij in de jaren zestig aan de samenstelling van de boeken 'ciam '59 in Otterlo' (Karl Krämer Verlag, Stuttgart) en 'Van Stoel tot Stad' (De Haan, Zeist). In 2014 organiseerde zij bij Het Nieuwe Instituut te Rotterdam de tenstoonstelling 'Jaap en Sia Bakema: Habitat', waarbij zij een gelijknamige publicatie schreef.

Handgebonden kunstenaarsboek met zeefdrukken en een gedicht. Omslag van Jeanspapier. Zeefdrukken en tekst gedrukt op Biotop 200 gr. Oplage 25 stuks Nederlandse tekst en 10 Engels